بسم الله الرحمن الرحیم

از بزرگان نقل است روزی جبرئیل خدمت حق تعالی عرض کرد : می خواهم ملک یک مؤمن را در بهشت ببینم . این بود که سه هزار سال با حرکت نوری رفت و رفت و به جایی نرسید . از حق تعالی قدرت گرفت و سه هزار سال دیگر رفت و رفت ...  و باز سه هزار سال دیگر .... تا در نهایت به پهناوری از وسعت زیبایی ها رسید که حوریه ی زیبا چشمی از گوشه ی دریچه ای سر بیرون آورد و عرضه داشت : خودت را خسته نکن ؛ من کنیز آن مؤمن بهشتی ام که تو تازه در اول ملک او قدم گذاشته ای !

بسم الله الرحمن الرحیم

بهشت در وجود تو است . هر چقدر وجود تو در مسیر خدا حرکت کند ؛ به همان اندازه توانستی در بهشت درونت ساکن شوی و فردای قیامت این بهشت بر تو ظهور می کند و باز می شود و تو به آن وارد می شوی .

بسم الله الرحمن الرحیم

انسان با هر که سنخیّت دارد ، به او نزدیک است و از او تأثیر می گیرد . تو  اگر در صفات با امام نور سنخیّت داشته باشی به امام نور نزدیکی و از او هم اثر می گیری و

طبق میل او عمل می کنی و از این عملت هم رنج نمی بری یعنی بدون سختی و فشار آن را راحت انجام می دهی و عملکردت با عملکرد او یکی می شود و از ضد و خلاف آن عمل بیزاری .

خود بخود با امام حرکت می کنی و او تو را رشد می دهد و  بالا می برد و به سعادت و به بهشت می رساند .

اما اگر تو در صفات با امام نار سنخیّت داشته باشی پس به امام انر نزدیکی و از او هم اثر می گیری ؛ لذا با میل خود طبق خواست امام نار حرکت می کنی و

از این عمل خود رنج نمی بری ، بلکه با میل و رضایت و بدون فشار آن را انجام می دهی و از ضد و خلاف این عمل بیزاری . لذا با امام نار حرکت می کنی ف او تو را می برد و تا اسفل سافلین پایین می کشد و به عذابها و آتش و جهنم می رساند . 

بسم الله الرحمن الرحیم

 آیا می شود با چشم باز خوابید و خواب دید ؟ نه . چرا ؟

چون تا این چشم بسته نشود ؛ چشم دیگر باز نمی شود .

 همان گونه که وقتی چشمان تو به روی دنیا بسته شد و با خواب رفتن چشمان مادی ات ،

چشمان دیگر تو در عالم خودش ودر عالم خیال باز می شود و تو در خواب واقعیت ها یی را می بینی ؛ که با چشمان باز نمی توانستی آنها را ببینی .

همان گونه هم اگر تو این چشمان جسمانی ات را به روی جاذبه ها و تمایلات نفسانی و خواسته های بیجا ببندی ؛

چشم دل تو به روی حقایق عالم ملکوت باز می شود و تو چیزی می بینی که اهل دنیا نمی بینند .

چون اهل دنیا ، چشمان خود را یله رها کرده اند و به قول خودشان می خواهند این دو روز عمر را خوش باشند و

لذا آنچه چشمشان تقاضا می کند می بینند و لو حرام را !

و هیچ باکی هم ندارند که این دل بخواهی های آنها سرانجام باعث می شود چشمان دلشان کور شود ،

و این حرام دیدن امروز آنها را از دیدن زیبایی های عالم ملکوت محروم می کند  و

فردا هم از دیدن زیبا یی های خیره کننده ی بهشت محروم خواهند ماند .